Milka Grgurova

Milka Grgurova je rođena u imućnoj trgovačkoj porodici u Somboru. Uz nju, roditelji su imali još dve kćeri i sina. Kako je sama napisala, od detinjstva je znala da će biti samo glumica. U dvanaestoj godini, roditelji su je dali u ženski zavod za vaspitavanje (Zavedenije za vaspitanje i obrazovanje srpskih kćeri), gde se školovala tri godine. Sa petnaest godina vratila se kući, i to u vreme kada je njen otac doživeo bankrot. Izlazak iz krize otac je video samo u prodaji kuće u Somboru i celokupne trgovine bogatom trgovcu Matiću iz Sremskih Karlovaca, a uz to ,,bogati Matić“ je tražio i ruku njegove mlade, tek stasale kćeri, na šta je otac pristao. Sa nepunih šesnaest godina udaje se i prelazi u Sremske Karlovce, ali se tamo zadržava vrlo kratko. Po rođenju kćerke Evice, vraća se sa detetom u roditeljski dom, koji je sada bio na salašu, nedaleko od Sombora. Gostujući često kod strine Marije u Somboru, u čijoj kući je bila i bogata biblioteka, Milka Grgurova se samoobrazuje, a prilikom posete jednog diletantskog pozorišta prihvata ulogu i igra prvi put u predstavi, da bi u 23. godini, sa teško dobijenim dopuštenjem i blagoslovom roditelja, postala članica Srpkog narodnog pozorišta iz Novog Sada (koje je gostovalo širom Vojvodine i Slavonije tadašnje Austro-Ugarske carevine), i zaigrala u prvoj ulozi 1864. godine.

Gostovanjem ovog ansambla u Beogradu 1867-1868, i osnivanjem Narodnog pozorišta u Beogradu pod upravom Jovana Đorđevića, veći deo ansambla zajedno sa Milkom Grgurovom prelazi u Beograd, gde će na njegovoj pozornici skoro 40 godina ostvariti neke od reperezentativnih i kod publike i pozorišnih kritičara nezaboravnih uloga. Nazivana je „srpskom Sarom Bernar”, „nenadmašnom tragetkinjom” i ostvarila preko 500 uloga iz internacionalnog i domaćeg repertoara. U Beogradu je živela na Terazijama, sa sestrom Marom i kćerkom Evicom, a kada se ponovo udala (1882) za pukovnika Konstantina Aleksića, preselila se u Dobračinu br. 9. U periodu svog izuzetno srećnog i harmoničnog braka, započinje i književni rad Milke Grgureve, od 1894. godine kada je objavila prvu pripovetku. Podsticana od muža, a nakon njegove smrti, nadomeštajući njegov gubitak, Grgurova je napisala preko 50 pripovedaka rasutih po onovremenoj srpskoj periodici. Objavila je jedinu (mada je planirala više) zbirku pripovedaka 1897. Prevodila je sa francuskog i nemačkog jezika. Penzionisala se u 63. godini, 1902. godine, nakon punih 38 godina provedenih na sceni naša dva najstarija i najuglednija pozorišta. Umrla je u dubokoj starosti, u 84. godini, u sobici iza pozorišta kod Manježa, sama, siromašna i gotovo zaboravljena. Sahranjena je na Novom groblju, a nakon njene smrti naglo raste interes za njen život i delo.