Nove
Jelena J. Dimitrijević, 1912.
| Autori | Jelena J. Dimitrijević |
|---|---|
| Tip rada | Monografije |
| Prevodi | |
| Izdanja | |
| Mesto / Izdavač | Beograd / Srpska književna zadruga |
| Godina | 1912. |
| Fizički opis | 295. str., 20 cm |
| Edicije |
Drugo izdanje: Jelena Dimitrijević, Nove, Službeni glasnik, Beograd, 2012. |
| Žanr rada | roman |
| Država | Srbija |
| Jezik | srpski |
| Biblioteke | |
| Veze |
Komentar
Roman govori o životu turskih žena u Solunu, u trenutku uoči dubokih društvenih promena. Razapete između tradicionalnih uloga i vaspitanja po zapadnoj „modi“, mlade Turkinje postaju svesne ograničenja koja ih susreću na svakom koraku u životu. Pokušavajući da ostvare svoje, često sasvim nejasne, snove, one uglavnom stradaju u sudaru starog i novog, istočnog i zapadnog, tradicionalnog i modernog. Stroge podele i jasni propisi koji potiču iz tradicionalnog društva, stvaraju slojevitu sliku stvarnosti predstavljenu u ovom romanu. Pored antropološki zanimljivih slika života u haremu (ženski deo kuće), svadbenih i drugih običaja, roman Jelene Dimitrijević kroz sudbine različitih ženskih likova daje i širu sliku istorijskog trenutka u kom se jedan svet duboko preobražava.
1909. U pismu prijateljici Lujzi St. Jakšić, od 2. avgusta 1909, objašnjava razloge svog puta u Solun, iz čega se naslućuju i elementi budućeg romana Nove: ”Ja pođoh onamo s mnogo radosti i radoznalosti: videću one koje sam volela i od kojih sam voljena, doznaću kako im je kad su razvijene, crvene li staroturkinje od stida, meću li po nagonu mahramu na glavu, umeju li da idu s ljudima i raduju li se nove, da li je u Solunu bilo za sve njih šešira ili su neke gologlave.”
