Vilhelmina Mina Karadžić Vukomanović

Vilhelmina Mina Karadžić rođena je 12. jula 1828. godine kao sedmo dete Vuka Karadžića i Ane Marije Kraus. Rođena je u Beču, a po krštenju u katoličkoj crkvi dobila je ime Vilhelmina. Zbog bolesti, od ukupno trinaestoro Vukove dece, detinjstvo i ranu mladost preživeli su samo Mina Karadžić i osam godina mlađi brat Dimitrije. Detinjstvo su joj obeležile neizvesnost i gubitak bližnjih.

1836–1839. Otac je od Mininog detinjstva uticao na njeno obrazovanje, te Mina sa šest godina počinje sa školovanjem kod kuće. Uči da čita i piše na nemačkom jeziku koji je bio primaran u njihovom domu, dok će srpski jezik naučiti tek sa petnaest godina. Sa osam godina roditelji je usmeravaju na privatne časove slikanja, klavira i stranih jezika (francuski i italijanski). Narednih godina Mina nastavlja sa učenjem stranih jezika i časovima slikanja i klavira.

1843. Sa petnaest godina po prvi put uči srpski jezik i počinje da piše poeziju i prozu, kao i da prevodi srpske narodne umotvorine na nemački jezik. Ipak glavna preokupacija joj je slikanje, te pohađa časove u ateljeima poznatih austrijskih slikara. U ovom periodu, uz učenje srpskog jezika, otac počinje da je uključuje u svoj rad, što će kasnije postati Minina glavna preokupacija.

1847. Mina ima devetnaest godina i počinje da uči i engleski jezik. U isto vreme preuzima na sebe vođenje očeve prepiske na stranim jezicim i počinje da ga prati na putovanjima po Evropi. U Veneciji joj se pruža mogućnost da poseti razne galerije, pošto joj je slikarstvo i dalje prioritet. U ovom periodu, obrazovana i talentovana, ali skromnog porekla, Mina nije imala izglede za dobrostojeću udaju. To se menja kada se verila sa medicinarom Florom Ognjevim, sinom ruskog spahije. Do venčanja ipak ne dolazi pošto Mina  iz nepoznatog razloga raskida veridbu.

1849. Nastavlja da putuje sa ocem po Evropi i da upoznaje značajne ličnosti iz umetničkih i književnih krugova: Branko Radičević, Petar II Petrović Njegoš, Ludvig August Frankl (Ludwig August von Frankl), Jakob Grim (Jacob Grimm), Leopold fon Ranke (Leopold von Ranke), Pavel Jozef Šafarik (Pavel Jozef Šafárik). O ovim poznanstvima svedoče zapisi koje su književnici i umetnici ostavili u Mininom čuvenom spomenaru.

1850. Živi u Beču sa roditeljima i po prvi put putuje sa ocem u Srbiju kako bi dočekala Engleskinju Lujzu (Aleksandar) Ker i bila joj prevodilac. Na ovom putovanju Mina je vodila putne beleške koje je prevela i na francuski jezik. Iste godine u Srbiji upoznaje i pesnikinju Milicu Stojadinović Srpkinju. Milica Stojadinović postaje Vukova saradnica u prikupljanju narodnih pesama i pripovetki, kao i srpskih narodnih običaja i već naredne godine posećuje Minu u Beču.

1852. Svoje prevode srpskih narodnih pesama ustupa austrijskom pesniku i prijatelju Ludvigu Augustu Franklu, koji ih metrički obrađuje i objavljuje u Beču pod nazivom Gusle a zbirku posvećuje „gospođici Mini Karadžić”.

1853. Mina pati od „nervne bolesti”.

1855. Sa 27 godina Mina odustaje od udaje, posvećuje se očevom radu i usavršavanju u slikarstvu. Vuk pokušava da joj omogući stipendije u Parizu i Italiji radi školovanja.

1856. Mina ne uspeva da dobije stipendije i mimo znanja roditelja prihvata prosidbu Alekse Vukomanovića (1826–1859), bratanca kneginje Ljubice, lošeg zdravstvenog i finansijskog stanja ali Vukovog dugogodišnjeg pristalice i predanog profesora književnosti na beogradskom Liceju. Zbog pravoslavne vere i bolesti njenog verenika, Minini roditelji se ne slažu sa tim izborom i veridbom.

1858. U maju zajedno sa roditeljima dolazi iz Beča u Zemun, tada u sklopu Austrije, kako bi prešla u pravoslavlje i udala se. Venčanje je obavljeno u Sabornoj crkvi u Beogradu 18/30. maja. Mina sa suprugom Aleksom ostaje da živi u Beogradu u jednoj od kuća kneževske porodice Obrenović.

1859. U trideset prvoj godini rađa sina Janka, a tri meseca kasnije umire joj suprug Aleksa. Nakon muževljeve smrti Mina teško oboleva i suočava se sa finansijskim poteškoćama. Odbija ponudu kneginje Julije da ostane u Beogradu kao upraviteljka Više ženske škole i vraća se sa sinom i majkom u Beč.

1861. Sa sinom provodi leto u Beogradu gde joj je sahranjen suprug.

1864. Vuk umire u Beču i ostavlja velike dugove.

1865. Spori se sa bratom Dimitrijem oko očeve zaostavštine i uspeva da spreči odnošenje Vukove zaostavštine u Beograd. Istovremeno započinje sređivanje očevih radova i prepiski. Sa majkom i sinom živi u Beču od udovičke penzije koju joj brat Dimitrije neredovno dostavlja iz Beograda.

1874. Šalje šesnaetstogodišnjeg sina Janka u u Rusiju na školovanje i ostaje sama sa majkom.

1876. Umire joj majka. Mina ostaje sama u Beču.

1878. Sin Janko umire u Rusiji, u devetnaestoj godini iz nepoznatih razloga. Mina se povlači iz javnog života.

1879 - 1882. Vraća se poslovima oko Vukove zaostavštine u saradnji sa bratom.

1883. Umire Minin brat Dimitrije, tada u vojnoj službi u Rusiji. Mina nastavlja da se bavi očevom zaostavštinom i objavljuje je u Beču, Beogradu i Petrogradu.

1882. Ustupa Ministarstvu prosvete Srbije pravo na izdavanje Vukovih dela za doživotnu godišnju rentu od 6.000 dinara u zlatu.

1887. Prisustvuje jubilarnoj proslavi povodom stogodišnjice Vukovog rođenja u Beču.

1888. Vukovi  posmrtni ostaci preneti su u Srbiju, a zbog kasnog obaveštenja, Mina nije prisustvovala proslavi povodom stogodišnjice Vukovog rođenja u Beogradu.

1894. Mina Karadžić umire u Beču 12. juna od uremije. Njeni posmrtni ostaci su preneti u Beograd i o državnom trošku sahranjena je pored muža i sina. Njihovi posmrtni ostaci kasnije su preneti u kriptu porodične crkve porodice Vukomanović u Savincu pored Gornjeg Milanovca.