Stanka Glišić
1859–1942.
| Datum rođenja | 14. januar 1859. |
|---|---|
| Datum smrti | 1942. |
| Veze |
Lična situacija
Rođena je 14. januara 1859. godine u Gracu kod Reljeva, nadomak Valjeva. Brat joj je bio Milovan Glišić, naš poznati pisac. Četiri godine posle očeve smrti, 1869, sa majkom Jevrosimom preselila se u Valjevo, pošto su izgubili imanje na kom su živele. Njena braća, Milovan i Milivoje, u to vreme bili su na školovanju u Beogradu. U prvi razred pošla je sa deset godina. Nemaština u kojoj je živela ograničavala je njeno školovanje. Majka nije imala novca da joj kupuje knjige. Posle majčine smrti iz Valjeva prešla je u Beograd na poziv brata Milovana sa kojim je imala izuzetno blizak odnos. Primljena je u Višu žensku školu iako je imala samo tri razreda osnovne škole, te je morala da polaže prošireni prijemni ispit. Nije se udavala i nije imala potomke. Umrla je 1942. godine.
| Mesto rođenja | Grac, Valjevo |
|---|---|
| Mesto boravka | Srbija |
| Maternji jezik | srpski |
| Bračni status | neudata |
| Obrazovanje | pohađala školu |
Profesionalna situacija
Stanka Glišić je radila kao učiteljica u Valjevu od 1878. do 1883. godine. Prvog avgusta 1878. godine postavljena je privremenu učiteljicu i dodeljen joj je prvi razred u valjevskoj ženskoj osnovnoj školi. Godine 1883. bila je premeštena u Beograd u prvi i drugi razred Vežbaonice Više ženske škole. Na insistiranje tadašnje upraviteljke Više ženske škole, Katarine Milovuk, položila je učiteljski ispit i tako postala klasna učiteljica. U periodu od 1893. do 1924. godine, ako se izuzmu ratne godine, predavala je srpski jezik. Govorila je francuski, ruski i italijanski. Uzimala je časove i nemačkog jezika. Bila je izvrstan poznavalac ruske i francuske književnosti. Pored rada u prosveti, bavila se prevođenjem. Na prevodima se nije potpisivala niti je dobijala honorar za njih. Prevodila je Turgenjeva, Gogolja, Tolstoja, Čehova, Potapenka, Korolenka. Prevodila je i dečju književnost. Penzionisana je 1924. godine. U martu naredne godine uručen joj je orden Svetog Save trećeg stepena kao priznanje za njen dugogodišnji rad.
Korišćeni izvori:
- Magazinovićeva, Maga. „Učiteljice: Stanka Glišić“. Srpkinja: njezin život i rad, njezin kulturni razvitak i njezina narodna umjetnost do danas / uredile srpske književnice. Irig: Dobrotvorna zadruga srpkinja, 1913. (Sarajevo: Štamparija Pijuković i drug), str. 73.
- Glišić, Stanka. Moje uspomene. Beograd: Srpska književna zadruga, 1933.
Hronologiju i bibliografiju napravila i autorku uredila: Milica Đuričić
| Profesija | učiteljica/nastavnica/guvernanta i prevoditeljka |
|---|---|
| Jezici na kojima je pisala | srpski |
Radovi
Monografije
- Moje uspomene 1933.
Recepcija
Recepcija tokom života autorke
- Učiteljice: Stanka Glišić (1913)
- Proslava četrdesetogodišnjeg prosvetnog rada g-đice Stanke Glišić (1925)
- Književni rad g-đice Stanke Glišić (1925)
- Jedan događaj (1925)
- Govor predsed. Udruženja nastavnica srednjih i stručnih škola, profesora Katarine Jovičić (1925)
- Pozdravni govor (1925)
- Naše najstarije kulturne radnice (1925)
- Nove knjige ženskih autora (1933)
- Naša žena u književnom stvaranju (1941)