Milica Mišković
1876–1967.
| Suprug | Vladimir Mišković |
|---|---|
| Druga imena | Milica V. Mišković, Milica Petrović |
| Datum rođenja | 10. april 1876. |
| Datum smrti | 1967. |
| Veze |
Lična situacija
Milica Mišković rođena je 10. aprila 1876. godine u Čačku od majke Mileve i oca Dimitrija Mite Petrovića. U knjigu krštenih upisana je pod rednim brojem 38 za 1876. godinu, rukom Vasilija Vukovića, paroha čačanske crkve, kao treće dete rođeno u braku koji su Petrovići sklopili u Čačku 1870. godine.
Osnovnu i Višu žensku školu završava u Beogradu. Nakon prekida studija na Istorijsko-geografskom odseku Velike škole, venčava se 14. februara 1899. godine sa Vladimirom K. Miškovićem (1867-1943), rudarskim inženjerom, koji je svojom stručnošću i radom doprineo istraživanju i eksploatisanju rudnih bogatstava i razvoju ove grane srpske privrede.
Njene pesme nastale su, najverovatnije, u deceniji u kojoj je rodila petoro dece: Vidosavu, kasnije udatu Maglić (1901-1975), Ivanku, kasnije udatu Kolarž (1902-1987), Dragoslavu, kasnije udatu Radulović (1904-1980), Milenu (1906-1931) i Branimira (1909-1940). Nikada ne stupajući u službu, pratila je supruga pri brojnim premeštajima, potpuno se posvećujući podizanju dece. Izvestan period života, koga se kasnije rado sećala, pesnikinja sa porodicom provodi u Senjskom Rudniku, dvadesetak kilometara od Ćuprije, u kome je njen suprug isprva bio načelnik, a potom i direktor.
Posle penzionisanja Vladimira Miškovića, čitava porodica se nastanjuje u Cetinjskoj ulici u Beogradu. Ubrzo joj umiru roditelji, najpre otac Dimitrije, a potom, uoči ratova u kojima je Srbija učestvovala između 1912. i 1918. godine, i majka Mileva.
Vest o ultimatumu koji je Austrougarska predala Srbiji 23. jula 1914. godine, kojim je započeo Prvi svetski rat, zatiče Milicu Mišković sa decom u Abaciji (današnjoj Opatiji).
Zahvaljujući upornosti i prisebnosti, Milica Mišković se, za vreme ratnog zatišja, preko Italije i Grčke sa decom prebacuje u Beograd. Ubrzo će izgubiti sestre Anđu, Dragicu i Nadeždu i brata Vladimira. Skrhana bolom, ipak, uspeva da sa najbližima, poslednjim vozom za Solun, izbegne iz zemlje.
Čitava porodica se, najzad, posle lutanja i razmimoilaženja, na okupu obrela u Francuskoj, ali tek nakratko: početkom marta 1916. godine kćeri su smeštene u jedan katolički pansionat, a muž je raspoređen na dužnost u rudniku uglja u mestu Blanzi, u istočnom delu centralne Francuske. Za to vreme pesnikinja sa sinom ostaje u Nici, gde se nalaze i njene sestre Zora, Jela i Ljubica sa bratom Rastkom. U domovinu se, u procesu repatrijacije, čitava porodica Mišković vraća 1919. godine. Stanuju najpre u Palmotićevoj ulici u Beogradu, a 1925. godine kupuju kuću u današnjoj Svetogorskoj ulici gde i danas žive njihovi potomci. Posle velikih gubitaka, najpre kćeri Milene koja je umrla od tuberkuluze u 25. godini i sina Branimira, preminulog u 31. godini, rezervnog mornarskog poručnika i arhitekte, koji je postdiplomske studije završio kod Le Korbizijea, usledila je i iznenadna muževljeva smrt.
Milica Mišković umire 1967. godine. Sahranjena je u porodičnoj grobnici Miškovića na Novom groblju u Beogradu.
Podaci o Milici Mišković preuzeti su iz rada:
Olivera Nedeljković, Milica V. Mišković, rođ. Petrović (1876-1967)
| Mesto rođenja | Čačak |
|---|---|
| Mesto boravka | Hrvatska, Francuska, Grčka i Srbija |
| Mesto smrti | Beograd |
| Nacionalnost | srpska |
| Maternji jezik | srpski |
| Bračni status | udata |
| Broj dece | 5 |
| Imena dece | Vidosava, Ivanka, Dragoslava, Milena, Branimir |
| Pol dece | F (4) M (1) |
| Socijalna klasa | viša klasa |
| Obrazovanje | pohađala školu |
Profesionalna situacija
1910. godine objavljuje zbirku poezije Pesme.
Ovu skladno komponovanu pesničku knjigu otvara „Srpska pesma” koja uz još nekoliko ostvarenja („Poleti pesmo”, „Reci pesmo” i dr.) predstavlja svojevrsnu apoteozu samoj rodoljubivoj poeziji. Za njom sledi niz skoro programskih pesničkih tekstova u kojima je opevano vekovno ropstvo srpskog naroda i patnja južnoslovenskog življa koje je ostalo u granicama Otomanske carevine i Austrougarske. Veličajući snagu kosovskog predanja i slavu Dušanovog carstva, ne gubeći pri tom veru u moć poezije da očuva, ali i osnaži posustali nacionalni duh, Milica Mišković svoje pesme posvećuje određenim lokalitetima i istorijskim događajima (sa Kosova, Vardara, Dunava) ili ličnostima (crnogorskoj kneginjici Jeleni, Mihajlu Iliću, javorskom junaku, palom 1876. godine). U završni ciklus svoje nevelike zbirke pesnikinja izdvaja intimističku liriku u kojoj, takođe, nema znatnijih ni tematskih ni formalnih pomaka. U pesmama ispevanim u elegičnim tonovima, smenjuje se osećanje žudnje za voljenim bićem sa refleksijom uz obilje deskriptivnih pasaža, a kao najuspelije među njima izdvajaju se „Jesen” i „Noć”.
Stihove je objavljivala uglavnom pod muževljevim prezimenom i sa inicijalom njegovog imena kao vlastitim srednjim slovom.
Objavljujući niz pesama nadahnutih osećanjima koja danas neretko izazivaju podozrenje, ova pesnikinja stupa u književni život, reklo bi se, bez visokih literarnih pretenzija. Čini se da je još od početka, okružena izuzetno obdarenim i jakim ličnostima i među svojim najbližima, jasno odmerila snagu svog talenta i onoga što je bila spremna da mu žrtvuje. Više stihotvorstvo, nego samosvojna poezija, vlastito stvaralaštvo je za ovu književnicu, koja nije uzimala učešća u javnom i kulturnom životu, bio način da, poput svojih najbližih, ipak, da doprinos svome rodu, povodom prelomnih događaja s početka HH veka. Skerlićevski shvatajući pesničku dužnost i dosledno je ispunjavajući, ona uglavnom ispisuje poeziju u slavu srpskog naroda, nadahnutu patosom i istim idejama koje su izražavale u svom delovanju i njene sestre - Nadežda, rodoljub, humanista i snažna umetnička ličnost, i Anđa, koja je svojim pismima podstakla velikog Tolstoja da se oglasi povodom prisajedinjenja Bosne i Hercegovine Austrougarskoj 1908. godine.
| Profesija | pesnikinja |
|---|---|
| Jezici na kojima je pisala | srpski |
Radovi
Recepcija
Recepcija nakon njene smrti
- Kʼo voda s odnetim cvetom (2009)
Čitala je
* Navedene su samo autorke iz baze